تو نقشه جغرافیات دعوت به راهی شدنه....
دنیات پراز ایستگاهه و مسافرای رفتنه...
من ره سپار موندنم چراغم اینجا روشنه...
همه جهان همین جاهاست...جای من اینجا بهتره...
توبرو نمون ....برو به سمت رفتنت...به جانب تازه شدن....
برو به نوشکفتنت....
من به اقاقی متصل....تو دلسپارشاهپره...
من پا گرفته سایمو...تو رو نسیم میبره....
مسافره مقصد نو....جادتو ور دارو برو
هرکی به سمت خودشو نه دیگه من نه دیگه تو....
اگر چه از ترانه و رنگین کمون ساختم تورو....
اگر چه از شبنمو گل....از عشق پرداختم تورو...برو که عادت
میکنم به شاعره رها شده...به سایه و به ابر و مه... با منه بی فردا شده....
با من خودی تر از نفس شدیو نشناختم تورو....
ساختم تورو...نشناختمت....نشناختمو باختمت....
نه من تو میشم نه تو من میشی برو به سر زدن.....
منو رها کن به منو البومه خاطرات من.....
مسافره مقصد نو
جادتو وردارو برو....
نه دیگه من....
نه دیگه تو...! 
|
|
سی روز برای متوقف شدن در خود و اندیشیدن به حقیقت محض و جاودانه.....
ما انسانها همگی در عصری نفس میکشیم که سرعت جابه جایی انسانها واطلاعات و خودروها روز به روز بیشتر میشه...و انسان هم برای عقب نماندن از این قافله هر روز شتابش بیشتر میشه.
اما در همین عصر شتاب هنوز سی روز وجود داره که انسانها ناگهان سرعتشون رو کم میکنند حتی بعضی متوقف میشوند و فرصتی میابند که به اطراف دقیق تر بنگرند....تازه در این سی روز خیلی ها میفهمند گرسنگی یعنی چه و ان عابر پیاده ای که به طلب نوشیدن اب در خانه ای را میزند چه احساسی دارد...!!!دراین سی روزخیلی ها میفهمند عجله انقدرها هم که تبلیغ میکنند ضروری نیست و ساعت واقعی دنیا هرگز تندتر از انچه باید نمیچرخد!!!در این سی روز انسان میفهمه که اونقدرها هم که فکر میکرده تنها نیست و مهربانی هنوز در دلها نمرده...
در این سی روز فرصت ایستادن و توقف و تماشا کردن را نباید به هیچ قیمتی از دست داد....در این سی روز درک میکنیم که عجله و شتاب مارا به جایی نمیرساند و بعضی وقتا با ایستادن و توقف میتوان به مقصد رسید...قدر سی روز رمضان را بدانیم. 
|
|
سلام سعادت داشتم که تو ماه مبارک رمضان این وبلاگو باز کنم وبهونه ای شد واسه سلامی سبزو صمیمی به شما عزیزان!!!
|
|
